- Nelli Belki
- 28 Ιουνίου, 2024
- Comments (0)
Σκέψεις και εξομολογήσεις με αφορμή τους βαθμούς
Σε λίγες ώρες ανακοινώνονται οι βαθμοί των Πανελληνίων…
Στους περισσότερους θα έρθει, πιθανόν, αναπάντεχα, όσο και αν το περιμένετε ένα ψυχρό sms με κάτι “αριθμούς”… Αριθμοί που μπορούν να επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες σας ή να σας εκπλήξουν τόσο θετικά όσο και αρνητικά… Συνιστώ ψυχραιμία και νηφαλιότητα!
Κατ’ αρχάς, είστε πολλά παραπάνω από ένας ή περισσότεροι “αριθμοί”… Είστε άνθρωποι που κάποιοι από εμάς σας βαθμολογούν – καλώς ή κακώς – “τυφλά” και, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, υποκειμενικά, τουλάχιστον σε κάποια μαθήματα… Πίσω από κάθε μαύρο αυτοκόλλητο όμως, υπάρχει κι ένας άνθρωπος με την αξία του και την ιστορία του… και οι Πανελλήνιες το προσπερνούν! (Όχι όμως και η αγορά εργασίας!)
Δεύτερον, οι αριθμοί αυτοί που θα εισβάλλουν απότομα στο οπτικό σας πεδίο, είναι μόνο ένα δεδομένο… Σίγουρα ένα δεδομένο το οποίο δεν μπορεί ν’ αλλάξετε, αλλά μπορείτε να διαχειριστείτε. Πώς; Με την κατάλληλη, τη βέλτιστη συμπλήρωση του μηχανογραφικού σας δελτίου! Αυτή είναι η πιο κρίσιμη ενέργεια για να αξιοποιήσετε στο έπακρο αυτούς τους αριθμούς! Κι όταν λέω “αξιοποιήσετε στο έπακρο” δεν εννοώ απαραίτητα τα μόρια στο σύνολό τους! Εννοώ, έξυπνα, ανοιχτόμυαλα, αντικειμενικά, ψύχραιμα και προπαντός, αυθεντικά και γνήσια, σε συνδυασμό με καλή πληροφόρηση για τις ίδιες τις σχολές και τα επαγγέλματα!
Όχι, δεν είναι απλή υπόθεση το μηχανογραφικό… Δεν πάτε διακοπές και το συμπληρώνουν έστω και οι “σημαντικοί άλλοι” για εσάς… Δεν το κάνετε μόνοι σας “στο πόδι” για να “ξεμπερδεύετε”, δεν αφήνετε άλλους να επιλέξουν τι θα κάνετε στη ζωή σας!
Είμαι φιλόλογος αλλά έγινα και σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού για έναν λόγο… Γιατί είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος με τη δουλειά που κάνω, όποια μορφή μπορεί να παίρνει αυτή. Οι περισσότεροι σύμβουλοι έγιναν σύμβουλοι γιατί έκαναν μια αρχικά λάθος επιλογή, εγώ ακριβώς το αντίθετο! Έψαξα καλά, 30 χρόνια πριν, τι μιλούσε στην καρδιά μου, ήξερα ότι ήθελα το τμήμα Φιλολογίας στην Αθήνα, για την κατεύθυνση Γλωσσολογίας, το έβαλα στόχο και πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό μου, τότε που δεν ξέραμε τους “αριθμούς” όταν το συμπληρώναμε (και καλύτερα, αν με ρωτάτε) και το πέτυχα με την πρώτη, συγκεντρώνοντας πάνω από 18500 χιλιάδες μόρια. Περιττό να συμπληρώσω ότι η Νομική είχε σαφώς λιγότερα τότε… Οι υψηλές βάσεις οφείλονταν στο ότι υπήρχε τα χρόνια εκείνα ακόμα η επετηρίδα και το μόνο βέβαιο ήταν ότι όταν κάποιος θα τέλειωνε τη σχολή, νομοτελειακά θα διοριζόταν κάποια στιγμή… Δεν μ’ ενδιέφερε ποτέ να διοριστώ στο δημόσιο… Δεν κάνω γι’ αυτό… Αυτό που μ’ ενδιέφερε ήταν η μαγεία της γλώσσας και η δυναμική της, που σέβομαι ακόμα και τώρα που σας γράφω…
Δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά! Ποτέ! Είχα και έχω άριστες συνεργασίες τόσο με εργοδότες όσο και με γονείς που με εμπιστεύονται χρόνια και με συστήνουν ακατάπαυστα! Δυστυχώς, όμως, στις μέρες μας όταν λες κάπου ότι θέλεις να σπουδάσεις φιλολογία, στην καλύτερη περίπτωση, σε λυπούνται… Αυτά δε θέλω… Η ίδια εξακολουθώ να υπηρετώ και αυτόν τον ρόλο με συνέπεια και πολλή αγάπη για το αντικείμενο και τα παιδιά! Γυρνάω στο σπίτι μου αργά το βράδυ με μια βαθιά αίσθηση ικανοποίησης, ανάλαφρη και χαρούμενη… Γι’ αυτό έγινα σύμβουλος! Για να μπορώ να είμαι το ζωντανό παράδειγμα ότι η εργασία δεν είναι δουλεία και ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να ζούμε για τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες! Για να βοηθήσω υπεύθυνα κι επιστημονικά τα παιδιά να κάνουν τις κατάλληλες για εκείνα επιλογές, ώστε να είναι ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι ενήλικες στο βαθμό που περνάει από το χέρι τους! Γιατί είναι αλήθεια πως δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε όλα και υπάρχουν σίγουρα εμπόδια στη διαδρομή…
Το μηχανογραφικό, όμως, μπορούμε να το ελέγξουμε, κάνοντας, τώρα, υπεύθυνα τις βέλτιστες επιλογές στο βαθμό που μας δίνεται η δυνατότητα! Εύχομαι οι “αριθμοί” αύριο να είναι καλοί, αλλά το μυστικό της επιτυχίας είναι αλλού! Ψυχραιμία και καλή διαχείριση τους!
Θα κλείσω με αγαπημένα λόγια του ποιητή Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, που συχνά επικαλούμαι στις ομιλίες μου:
«Κανένας δεν μπορεί να χτίσει για λογαριασμό σου το γεφύρι, απ’ όπου χρωστάς να περάσεις το ρεύμα της ζωής – κανένας εκτός από σένα τον ίδιο.
Υπάρχουν βέβαια μονοπάτια άπειρα και γεφύρια και ημίθεοι πρόθυμοι να σε περάσουν – μα θα ζητήσουν πληρωμή τον ίδιο σου τον εαυτό.
Στον κόσμο ένας μόνο δρόμος υπάρχει, κι αυτόν κανένας άλλος δεν μπορεί να τον βαδίσει παρά εσύ.»